കണ്ണീര്
തുടക്കുവാന് കൈനീട്ടി നീയെന്റെ
മുന്നിലായ്
വന്നന്നു നില്ക്കുംനേരം
എന് കണ്ണീര്കണം
വീണു പൊള്ളിനിന് കൈകള്
ഞെട്ടി വലിച്ചു
നീ പിന്നിലേക്ക്
എന്നന്തരത്മാവിനെ
ചവിട്ടിമെതിച്ചുകൊണ്ട്
അശ്വത്തെപോലെ
കുതിച്ചുപാഞ്ഞു
കടിഞ്ഞാണ്
പോയൊരാ കുതിരയെ പൂട്ടുവാന്
തേരാളിയായൊരാള്
അവതരിച്ചു
കണക്കു ബോധിപ്പിക്കുവാന് സമയമായോ
ഓര്ക്കുക മര്ത്യാ
നീ ഓരോ നിമിഷവും
സൃഷ്ടാവിന്
കൈയിലെ നീര്കുമിള നീ
വെയിലേറ്റ്
വിരിയുന്ന മഴവില്ല്കുമിളയില്
ആരും കൊതിക്കും
ഭംഗിയോടെ
ജീവിതമാകുന്ന കുമിളതന് സൗന്ദര്യം
ജീവിതമാകുന്ന കുമിളതന് സൗന്ദര്യം
നിമിഷങ്ങള്
കാഴ്ചതന് മായാജാലം
ഞാനെന്ന ഭാവം
വെടിഞ്ഞുനീ സ്വയമേ
തിരിഞ്ഞൊന്നു
നോക്കുവാന് മനസാകുമോ
ഓരോ ദിനത്തിലും നീ ചെയ്തു കൂട്ടിയ
തിന്മകള് ഓര്ത്തുനീ
തപിച്ചീടുക
ഇനിയുള്ള
വഴികളില് നന്മതന് കിരണങ്ങള്
മറ്റുള്ളവര്ക്കു
വിതറിനല്കു
അന്യന്റെ
കണ്ണിലെ കരടിനെതേടുമ്പോള്
സ്വന്തമാംകണ്ണിനെ
നോക്കുക മുന്പേ നീ
ഒരു വിരള്
അപരനെ ചൂണ്ടുന്നനേരത്ത്
തന്നേരെ
തിരിയുന്നവിരലുകള് നോക്കുവിന്
അപരന്റെ തെറ്റുകള് തേടുന്ന നേരം നീ
അപരന്റെ തെറ്റുകള് തേടുന്ന നേരം നീ
മനസാക്ഷിയെ സ്വയം
വിസ്തരിചീടുവിന്
No comments:
Post a Comment