Monday, August 26, 2013

അനുതാപം


അദൃശ്യമാം നിന്‍ കരങ്ങളെന്നെ
താങ്ങി നടത്തുന്നു  നിത്യവുമേ
എന്നിട്ടുമെന്തേ അറിയാതിരുന്നു ഞാന്‍
പാപിയാണെന്നുള്ള സത്യം

വിരൂപമേശാതെ കാരുണ്യമോടെ
സുന്ദരമായെന്നെ സൃഷ്‌ടിച്ച ദൈവമേ
നന്മകളൊക്കെയും   ദാനമായിനല്‍കീട്ടും
നന്ദി ചൊല്ലീടുവാന്‍ മറന്നു പോയല്ലോ ഞാന്‍

പാഴ്മരുഭൂമിയില്‍ തണലായി വന്നിട്ടും
തണലിന്‍ മഹുത്വമറിയാതെ പോയിഞാന്‍
ഹൃദയകവാടത്തില്‍ മുട്ടി വിളിച്ചിട്ടും
വാതായനങ്ങള്‍ തുറക്കാന്‍ മടിച്ചു ഞാന്‍

കണ്ണുനീര്‍ കണങ്ങളെ മായ്ക്കുവാനായവന്‍
ആണിയാല്‍ മുറിഞ്ഞൊരാ കരങ്ങള്‍ നീട്ടി
പാപിയാമെന്നുടെ പാപങ്ങള്‍ നീക്കുവാന്‍
ക്രൂശിതനായിതാ കാല്‍വരികുന്നിന്മേല്‍

പശ്ചാത്തപിച്ചു ഞാന്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്നിതാ
പൂജാപുഷ്പമായ് നിന്‍തിരു സവിധേ
താഴ്മയായ് കേഴുന്നു കാരുണ്യവാരിധേ
സ്വീകരിക്കേണമീ കണ്ണീര്‍ സുമങ്ങളെ




1 comment:

  1. ഇന്‍ ദെ നെയിം ഓഫ് ഗോഡ് .നന്നായിട്ടുണ്ട്.

    ReplyDelete