സ്വയം ചെറുതാകുന്നു ജനതയ്ക്ക് മുന്നില്
വിരല്ചൂണ്ടി നില്ക്കുന്ന നിങ്ങള്തന്ഭാവം
കണ്ടാലറിയാം അഹങ്കാരഗര്വ്വിനെ
അന്യര്തന്സ്വസ്ഥത തല്ലികെടുത്തുമ്പോള്
സ്വയം അസ്വസ്ഥനാകുന്നതെന്തിവര് ?
സ്നേഹമാണെന്ന് പറഞ്ഞുതീരുംമുന്പേ
അഭിനന്ദിക്കാതെവയ്യ അഭിനയമികവിനെ
ഉണര്ത്തുപാട്ടായ് അരികില്വരുമ്പോള്
ഇമകളടച്ചവര് ഉറക്കംനടിച്ചിടും
ദൂരെയെറിയുക ഇനിയെങ്കിലും
മര്ത്യാ നിന്നിലെ ഞാനെന്ന ഭാവത്തെ
നവരസങ്ങള് ആടുവാന്വെമ്പി
ഓരോ നിമിഷവും മുന്നിലായ് വന്നവര്
നടനകലയുടെ ചാതുരി നിറച്ചൊരാ-
മൊഴികളുമായി അരങ്ങിലെത്തി
പലമനസ്സിന്റെ ചപലതയെ
ഒരേസമയം തലോടിനടന്നവര്
മുള്ളിനെ മുള്ളുകൊണ്ടെന്നപോല്
മറുചോദ്യമെറിഞ്ഞു പോകുന്നവര്
ശാപത്തിന് കണ്ണുനീര്ചിതറിവീണുടയുമ്പോള്
ഇടിയായ് മിന്നലായ് പതിക്കാതിരിക്കുവാന്
വെറുമൊരുശ്വാസമാണെന്നോര്മ്മയാലെ
കാപട്യമില്ലാത്ത കാരുണ്യകടലാകണം ......!!!!!