അവര്‍ണ്ണനീയം ആ സ്നേഹധാര
ആകാശഗംഗപോല്‍ ഒഴുകിയെത്തി
പനിമഞ്ഞു തൂകും ഭംഗിയോടെ
വെള്ളരി പ്രാവിന്‍ പരിശുദ്ധിയോടെ
അമ്മതന്‍ താരട്ടുപാട്ടിന്റെ ഈണമായ്
വരികളായ് എന്നില്‍ നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞതും
അരുതേയെന്നിതാ ചൊല്ലിയകന്നതും
അരികിലണയുവാന്‍ വെമ്പിയതാവണം
ഇടമുറിയുന്നിതാ വരികളില്‍ പലതുമേ
മനസ്സിലാ മന്ത്രങ്ങള്‍ ഉരുവിടുമ്പോഴും
ദൂരെ നില്‍ക്കുന്ന നിന്‍ കണ്ണിന്‍തിളക്കം
ചാരെയിരുന്നു പ്രകാശം പൊഴിക്കുന്നു
ഓരോ അണുവിലും ത്രസിച്ചതാം മന്ത്രം
ഒന്നിതുമാത്രം അറിയാമെനിക്കുന്നു
ഇവളാണെന്നുമെന്‍ പ്രിയസഖി
ഇവളെന്റെ "ജീവനും ജീവിതവും"....
കവിത വായിച്ചു
ReplyDeleteആശംസകള്‍