തന്റെ ശരീരം ഭാരമില്ലതാകുന്നപോലെ .എവിടെയും വെള്ള ഉടുപ്പിട്ട കൂട്ടുകാര്.തനിക്കും കിട്ടിയിരിക്കുന്നു മനോഹരമായ ഒരു വെള്ള ഉടുപ്പ് .അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോള് വലിയ ഒരു ആള്ക്കൂട്ടംവും ബഹളവും എന്താണെന്നു അറിയില്ലല്ലോ? തനിക്കു നല്ല പരിചിതമായ ശബ്ദങ്ങള്
അവള് അങ്ങോട്ട് കയറി.ദാ കിടക്കുന്നു വെള്ളത്തുണി പുതച്ച ഒരു പെണ്കുട്ടി നല്ല മുഖപരിചയം ഉള്ള കുട്ടി ആണെല്ലോ ? എന്നു ചിന്തിച്ചു നില്ക്കുമ്പോളാണ് മനസിലായത് താന് എന്നും കണ്ണാടിയില് കാണുന്ന തന്റെ മുഖം .പഴയ സഹപാഠികള് പലരും പൂച്ചെണ്ടുമായി വന്നു മിഴിനീര് പൊഴിച്ച് കടന്നുപോകുന്നു .അമ്മയും അച്ഛനും സഹോദരനുമൊക്കെ തന്റെ അരുകില് ചലിക്കാന് മറന്ന രൂപങ്ങളെ പോലെ ഇരിക്കുന്നു .അമ്മയുടെ കണ്ണില് നിന്നും ഇടമുറിയാതൊഴുകുന്ന കണ്ണുനീര് തുടക്കാന് കൈകള് നീട്ടിയതാണ് പക്ഷെ തനിക്കു കഴിയുന്നില്ല . ഇന്നി കരയരുതേ എന്നു പറയണമെന്നുണ്ട് ശബ്ദം പുറത്തേക്കു വരുന്നില്ല .അറിയാതെ ഒരു തേങ്ങല് തന്റെ ഉള്ളില്നിന്നും ചീളുപോലെ തെറിച്ചുവീണു.ഒരു ചൂടുള്ള മൃദുസ്പര്ശം കണ്ണു തുറന്നപ്പോള് റാണി തന്റെ അരുകില് ഇരുന്നു ചോദിക്കുന്നു എന്തുപറ്റി വിനീത ? തന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .തനിക്കു എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് പറയാന് കഴിയുന്നില്ല . മറ്റേതോ ലോകത്തുനിന്നും ഒരു മടക്കയാത്ര താന് കണ്ടത് സത്യമോ മിഥ്യുയോ ........?
നല്ല ചിന്ത അല്പം കൂടി ഭംഗിയാക്കണമായിരുന്നു.
ReplyDeleteഉയരത്തില് നിന്നുള്ള ദര്ശനങ്ങള്!
ReplyDelete