ശ്യൂന്യമാണെന്‍ മാനസം
അതിലൊരു നിറദീപം
കരിന്തിരി കത്താതൊരിക്കലും
തെളിക്കുവാന്‍ വന്നവള്‍ നീ
ചെമ്പകപൂവിന്‍ നൈര്‍മല്ല്യമോടെ
സുഗന്ധം പരത്തുന്നുയെന്നില്‍ നീ
എന്‍ ഹൃദയകോവിലിലെന്നും
അടരാതെ സൂക്ഷിക്കുമാപുഷ്പം
പിച്ചി ചീന്തിയ മാംസമായ് നിന്നെ
കൂട്ടമായ്‌ ചേര്‍ന്ന് ദൂരെയെറിഞ്ഞതോ
വൈഡൂര്യമായ് തിളങ്ങിയ നിന്‍ മുഖം
പല്ലും നഖവും വികൃതമാക്കിയോ
ഭ്രാന്താലയത്തിന്റെ ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍
ദൂരേക്ക്‌ ദൃഷ്ടികള്‍ പായിച്ചു നിന്നവള്‍
പൊട്ടിചിരികളും അട്ടഹാസങ്ങളും മുഴങ്ങുന്നു
ബധിരയായ് നില്‍ക്കുന്നിതായിവള്‍
തെറ്റു ചെയ്യാതെ ശിക്ഷയേറ്റവള്‍
എല്ലാം നിശബ്ദം സഹിച്ചതുമവള്‍
രക്ഷകരായ് കടന്നു വന്നവര്‍ തന്നെ
ശിക്ഷകരായ് മാറിയതും പിന്നെ
കുപ്പയില്‍നിന്ന് കിട്ടിയ മാണിക്യം
ഇന്നെന്‍ ജീവനില്‍ പ്രകാശം പരത്തുന്നു
ഒരിക്കലുമണയാത്ത നിറദീപമായ്
ചെമ്പകപൂവിന്‍ സുഗന്ധമോടെ.........
പ്രകാശം അണയാതെ ഇരിക്കട്ടെ.ഇനിയൊരു സഹനവും .
ReplyDeleteThanks aneesh
Deleteതെറ്റു ചെയ്യാതെ ശിക്ഷയേറ്റവള്‍
ReplyDeleteഎല്ലാം നിശബ്ദം സഹിച്ചതുമവള്‍
തെറ്റു ചെയ്യാതെ ശിക്ഷയേറ്റവള്‍
ReplyDeleteഎല്ലാം നിശബ്ദം സഹിച്ചതുമവള്‍
thanks soby
Delete