ജീവിതപാഠം

സൂര്യനുദിക്കുമ്പോള്‍ സന്തോഷപൂരിതം

ഇരുളിന്‍റെ മറനീക്കി പ്രകാശം പരക്കുന്നു

വീണ്ടുമൊരു ഉദയമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട്

അര്‍ക്കന്‍ മറയുന്നുപടിഞ്ഞാറെ ചക്രവാളത്തില്‍

മനുജനോ ഉദിക്കുമ്പോള്‍ പുഞ്ചിരിക്കുമേവരും

അസ്തമിക്കുമ്പോളോ കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കുന്നു

വീണ്ടുമൊരു ഉദയമില്ലന്നുള്ളോരു ചിന്തയോ

മരണമെന്നവാക്കിനെ ഭീതിയോടെ ഗ്രഹിക്കുന്നു

ഇന്നലെകളോക്കെയും കഴിഞ്ഞു പോയി

പാഴക്കവേണ്ടനീ ആ സമയമോര്‍ത്ത്

നാളയെകുറിച്ചു നീആകുലനകേണ്ട

കാണുമോ കാണാതിരിക്കുമോയെന്നറിയാതെ നാം

ഇന്നിനെകുറിച്ചു നീ ചിന്തിച്ചുകൊള്ളുക

അറിവിന്‍റെ നേരായി മുന്നോട്ടു പോകുക

കൊള്ളെണ്ടതിനെ കൊണ്ടു വളരുക

തള്ളേണ്ടതൊക്കെയും തള്ളിക്കളയുക

അര്‍ഹമല്ലാത്തത് നേടാതിരിക്കുക

നേടിയാലൊ അതു ക്ഷണികമെന്നറിയുക

അനുഭവമാകുന്ന ഗുരുവില്‍നിന്നും

സ്വായത്തമാക്കുക  നല്ല പാഠങ്ങളെ

സ്വാര്‍ത്ഥത കൊണ്ടു പുകയുന്ന കണ്ണുതന്‍

മുന്നിലായ് ചെന്നു നീ നില്‍കാതിരിക്കുക

ഉള്ളില്‍ നെരിപ്പോടായ് നൊമ്പരം മാറുമ്പോള്‍

അപരന്‍റെ കണ്ണീര്‍ തുടക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലേ

മുള്ളുകള്‍നിറയുന്ന വേലികളോന്നുമേ

ഭേദിച്ചിടാതെ നീ മുന്നോട്ടു പോകുവിന്‍  

സഞ്ചരപാതയില്‍ കൂര്‍ത്തോരാ കല്ലിന്മേല്‍

തട്ടി വീഴാതെ നീ സഞ്ചരിയാകുവിന്‍

വിധിയെന്ന് ചൊല്ലി നീ പഴിച്ചു നില്‍ക്കാതെ

പൊരുതി ജയിച്ചു നീ ഉയരങ്ങളിലെത്തുവിന്‍