ചിന്തയുടെ തീരത്ത് തിരകള്‍ വന്നുപോയ്
അലകളകന്നപ്പോള്‍ ശ്യൂന്യമാം ചിപ്പികള്‍
ഏകാന്തമാകും തടവറ തന്നിലെ
മോക്ഷമുക്തിക്കായ്‌ കാത്തിരിക്കുംപോലെ
ഇനിയൊരു വരവ് ഉണ്ടാവില്ലയെന്നു -
മൊഴിയാന്‍ കഴിയാത്തൊരു ശബ്ദവീചി
കണ്ഠത്തില്‍ വന്നമര്‍ന്നു പോയി
ഇരുളിന്റെ താഴ്‌വരയില്‍ ഇമകള്‍ ചേര്‍ത്തു
സഹനത്തിന്‍ മേച്ചില്‍പ്പുറങ്ങളിലെന്തിനു
വാക്കാല്‍ അഴത്തിന്‍ ഗര്‍ത്തങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കുന്നു
വാര്‍ന്നോഴുകീടുന്ന രക്തബാഷ്പാഞ്ജലി
എന്നുനിലക്കുമറിയില്ലെനിക്കിന്ന്
പൊട്ടിയൊഴുകാന്‍ കൊതിച്ചൊരു ലാവയെ
നെഞ്ചിലൊതുക്കിയ അഗ്നിപര്‍വ്വതമായ്
എരിഞ്ഞമരുന്നു മൗനമായ് മന്നില്‍
ധരണിതന്‍ മടിത്തട്ടില്‍ മയങ്ങുംവരെ.............!!!
കവിത വായിച്ചു
ReplyDeleteആശംസകള്‍
ആശംസകള്‍ !
ReplyDelete