ചിന്തയുടെ തീരത്ത് തിരകള് വന്നുപോയ്
അലകളകന്നപ്പോള് ശ്യൂന്യമാം ചിപ്പികള്
ഏകാന്തമാകും തടവറ തന്നിലെ
മോക്ഷമുക്തിക്കായ് കാത്തിരിക്കുംപോലെ
ഇനിയൊരു വരവ് ഉണ്ടാവില്ലയെന്നു -
മൊഴിയാന് കഴിയാത്തൊരു ശബ്ദവീചി
കണ്ഠത്തില് വന്നമര്ന്നു പോയി
ഇരുളിന്റെ താഴ്വരയില് ഇമകള് ചേര്ത്തു
സഹനത്തിന് മേച്ചില്പ്പുറങ്ങളിലെന്തിനു
വാക്കാല് അഴത്തിന് ഗര്ത്തങ്ങള് തീര്ക്കുന്നു
വാര്ന്നോഴുകീടുന്ന രക്തബാഷ്പാഞ്ജലി
എന്നുനിലക്കുമറിയില്ലെനിക്കിന്ന്
പൊട്ടിയൊഴുകാന് കൊതിച്ചൊരു ലാവയെ
നെഞ്ചിലൊതുക്കിയ അഗ്നിപര്വ്വതമായ്
എരിഞ്ഞമരുന്നു മൗനമായ് മന്നില്
ധരണിതന് മടിത്തട്ടില് മയങ്ങുംവരെ.............!!!