നോവുന്നു മനതാരില്
എന്തെന്ന് ചൊല്ലുവാനറിയില്ലെനിക്കിപ്പോള്
നൊമ്പരമായ് വിങ്ങലായ്
തട്ടി മുറിയുന്നു ചോര പൊടിയുന്നു
ആ നൊമ്പരം അണപൊട്ടിയൊഴുകുന്നു
മിഴിനീരിനാല് തീര്ത്ത അരുവിയായ്
പ്രിയമുള്ളതെന്തോ നഷ്ടമാകുന്ന
നിമിഷങ്ങളെ ഓര്ത്തോ
അതോ പ്രിയമായ് വന്നുചേര്ന്ന
നിമിഷത്തെ ഓര്ത്തോ
എത്രയോ വട്ടം പരതി നടന്നു ഞാന്
എന് അന്തരാത്മവിന് ആഴങ്ങളില്
അതൊരു സമസ്യയായ് ഇന്നും
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത നൊമ്പരം
ദൂരെ നിന്ന് കാതില് മുഴങ്ങി
ഒരു കിളികൊഞ്ചലില് അമ്മേയെന്ന പിന്വിളി
അറിയില്ല എനിക്കിന്നും അതിനാലാണോ
എന് ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിക്കുന്ന
ചോരപൊടിയുന്ന നൊമ്പരപാടുകള്
എന്നും വിങ്ങുന്ന നോവായ്
തേങ്ങലായ് ചോരപൊടിയുന്നു നിനവില്
ഒന്നെടുത്തുമ്മ വെക്കാന് കൊതിപ്പു ഞാന്
മിന്നി തിളങ്ങുന്നോരോമനപൈതലിന്
പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുന്ന പൊന്മുഖം
